Translate

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Θησαυρό έκρυβε ο... καθαρισμός του βυθού από αυτοδύτες


Ένα αναπάντεχο εύρημα ανέμενε στο λασπώδη βυθό του Ουέλλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας τους εθελοντές αυτοδύτες, οι οποίοι επιχείρησαν τον καθαρισμό του από απορρίμματα.

Ανάμεσα στα δεκάδες σκουπίδια, οι αυτοδύτες εντόπισαν και ανέσυραν ένα θησαυρό αποτελούμενο από 868 νομίσματα, μερικά από τα οποία είναι σπάνια και επομένως έχουν μεγάλη αξία.


Μυστήριο παραμένει πως βρέθηκαν τα νομίσματα στο βυθό, καθώς τα περισσότερα βρέθηκαν συγκεντρωμένα σε ένα σημείο, γεγονός που ενδεχομένως να καταδεικνύει ότι κάποιος έριξε το... πουγκί του στη θάλασσα.

Διαβάστε εδώ

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Αυτοδύτης πέθανε σε κατάδυση στα "πυρηνικά ναυάγια" της Ατόλλης Μπικίνι


Ένας 75χρονος γερμανός αυτοδύτης πέθανε κατά τη διάρκεια κατάδυσης στο αεροπλανοφόρο USS Saratoga, ένα από τα πολλά ναυάγια που βρίσκονται στο βυθό της Ατόλλης Μπικίνι στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Τουλάχιστον 24 εκρήξεις ατομικών βομβών πραγματοποιήθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1950 στο απομακρυσμένο αυτό σημείο του πλανήτη μας, προκειμένου οι ΗΠΑ να δοκιμάσουν την ισχύ των πυρηνικών όπλων που εξέλισσαν.



Σε πολλές από αυτές τις δοκιμές οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν παροπλισμένα πολεμικά πλοία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων το αεροπλανοφόρο USS Saratoga και το Ιαπωνικό θωρηκτό Nagato, ενώ από το 1996 η Ατόλλη θεωρείται καταδυτικός προορισμός-όνειρο ζωής για αυτοδύτες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι επιθυμούν να καταδυθούν σε ναυάγια ιστορικής αξίας.



Ο άτυχος αυτοδύτης, σύμφωνα με τις πρώτες μαρτυρίες που είσδαν το φως της δημοσιότητας, αποκόπηκε από το γκρουπ των υπόλοιπων αυτοδυτών κατά την κάθοδό του στο ναυάγιο και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του. 

Το πτώμα του εντοπίστηκε και ανασύρθηκε την επόμενη ημέρα από βάθος 50 περίπου μέτρων, στο βυθό, δίπλα στο θηριώδες αεροπλανοφόρο. 


Η μελέτη των στοιχείων του καταδυτικού του υπολογιστή κατέδειξε ότι καταδύθηκε προς το αεροπλανοφόρο, στη συνέχεια για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους επιχείρησε ταχεία ανάδυση και ξανακατέβηκε σε μεγάλο βάθος, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. 

Οι φιάλες αέρα του άτυχου Γερμανού βρέθηκαν με πληρότητα αέρα 75%, γεγονός που καταδεικνύει ότι δεν πνίγηκε από έλλειψη άερα.

Διαβάστε εδώ

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Οι Γερμανοί χρησιμοποιούν τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ως "κέντρα φιλοξενίας προσφύγων"

"Η εργασία απελευθερώνει" γράφει η πύλη του ναζιστικού στρατοπέδου εξόντωσης ανθρώπων

Σε μια αμφιλεγόμενη για πολλούς, λόγω του ιστορικού παρελθόντος, κίνηση προχώρησαν αρμόδιες αρχές στη Γερμανία, καθώς χρησιμοποιούν εγκαταστάσεις των διαβόητων ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξολόθρευσης στο Μπούχενβαλντ και το Νταχάου, ως "προσωρινούς χώρους φιλοξενίας και στέγασης προσφύγων, απόρων και αστέγων", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, μια είδηση η οποία πέρασε μάλλον στα ψιλά.



Σύγκρυο πιάνει όλους όσοι γνωρίζουν έστω και ελάχιστα για τις πρακτικές των ναζί, οι οποίοι με ένα ευρύ δίκτυο στρατοπέδων προχώρησαν στην εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων, λόγω καταγωγής, προτιμήσεων και άλλων παραμέτρων, τις οποίες οι Γερμανοί θεωρούσαν... "απαράδεκτες".

Ο δήμαρχος του Νταχάου Φλώριαν Χάρτμανν ανέφερε σε δήλωσή του ότι πενήντα περίπου άνθρωποι χωρίς στέγη φιλοξενούνται σε εγκαταστάσεις και "παρά το ιστορικό βάρος που κουβαλάει το στρατόπεδο συγκέντρωσης, μπορεί τώρα να έχει ένα χρήσιμο κοινωνικό ρόλο".

Διαβάστε εδώ και εκεί και τα συμπεράσματα δικά σας...

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Οι πρώτες φωτογραφίες από το πεδίο της μάχης αποκαλύπτουν τη βαρβαρότητα των πολέμων

Επιζώντας περιεργάζεται νεκρό στρατιώτη, δόπλα σε φρεσκοσκαμμένο τάφο άλλου νεκρού της μάχης...

Είναι η πιο πολύνεκρη μονοήμερη μάχη της -σύντομης κατά τα άλλα- ιστορίας των ΗΠΑ.

Σωροί πτωμάτων σε ξεροπόταμο...
Στις  17 Σεπτεμβρίου 1862, οι Βόρειοι ενεπλάκησαν σε σφοδρή μάχη με τους Νότιους στο Αντίταμ του Μαίρηλανδ, στο πλαίσιο του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου και μέχρι τη δύση του ήλιου, σχεδόν 23.000 άνδρες και των δύο πλευρών - από τους 100.000 περίπου που πολέμησαν- σκοτώθηκαν στο πεδίο.

Η πυροβολαρχία των νεκρών...

Δύο μόλις ημέρες αργότερα, ένας φωτογράφος, ο Αλεγκζάντερ Γάρδνερ, περιδιάβηκε το πεδίο και φωτογράφησε τους σωρούς των πτωμάτων, ανοίγοντας το πρώτο κεφάλαιο στη φωτογράφηση μαχών, η οποία έμελλε να προκαλέσει πάταγο στην κοινή γνώμη της εποχής.

Νεαρός στρατιώτης νεκρός σε ρηχό χαντάκι...

Νεκροί στρατιώτες, ψόφια άλογα, πτώματα σε τυμπανιαία κατάσταση, άταφοι Βόρειοι και Νότιοι, συνθέτουν ένα σκηνικό αποκάλυψης σε φωτογραφίες που συγκλονίζουν ακόμα και σήμερα με τη σκληρότητά τους.

Άταφα πτώματα στρατιωτών στο σημείο που πέθαναν...

Σοκαρισμένη, αλλά παράλληλα και γοητευμένη από το θέαμα του θανάτου, η κοινή γνώμη των βόρειων Πολιτειών έσπευσε να κατακλύσει τις εκθέσεις στις οποίες προβάλλονταν για πρώτη φορά τα τεκμήρια και ο φωτογράφος έγινε εν μια νυκτί διάσημος και πλούσιος, πουλώντας αντίτυπα των φωτογραφιών του.
 
Ψόφιο άλογο στο πεδίο της μάχης...
Από εκείνη τη μέρα, φωτογραφίες από μάχες έγιναν πλέον ο κανόνας, με τους φωτογράφους να επιδιώκουν να αναδείξουν τη βαρβαρότητα του πολέμου, μακρία από ηρωικές αναπαραστάσεις και καλλιτεχνικούς "καλλωπισμούς" του θανάτου.

Δείτε εδώ, εκεί, πέρα, κείθε και δώθε

Συλλέκτης πουλάει σπάνια αεροσκάφη του Β' Παγκοσμίου


Αποτελεί το όνειρο του κάθε θιασώτη της αεροπορικής Ιστορίας: Ένα υπόστεγο γεμάτο με αεροπλάνα-σύμβολα μιας αλλοτινής εποχής, τα οποία περιμένουν υπομονετικά τον επόμενο ιδιοκτήτη τους. 

Ο 80χρονος σήμερα κροίσος Κόννι Έντουαρντς στιγματίστηκε από μια οικογενειακή τραγωδία, όταν έχασε το γιο του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.


Ο κόσμος του μεγιστάνα πετρελαιοπαραγωγού γκρεμίστηκε μονομιάς και έτσι αποφάσισε να πουλήσει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές αεροπλάνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων και ένα Σπιτφάηερ, το οποίο μονομάχησε στους αιθέρες στη Μάχη της Αγγλίας το φθινόπωρο του 1940.


Μανιώδης συλλέκτης και δεινός αεροπόρος, ο Εντουαρντς είναι "υπεύθυνος" για τις μοναδικές σκηνές αερομαχιών στην ταινία "Η Μάχη της Αγγλίας" το 1969.



Στη συλλογή του ξεχωρίζουν γερμανικά, βρετανικά και αμερικάνικα καταδιωκτικά και βομβαρδιστικά, με κάποια να έχουν τις ρίζες τους στο Β' παγκόσμιο Πόλεμο και άλλα -τα γερμανικά- να έχουν κατασκευαστεί κατόπιν αδείας στην Ισπανία του φασίστα δικτάτορα Φράνκο.


Ο Κόννι δε μασάει τα λόγια του: "Δεν ξεπουλάω και δεν παζαρεύω. Οι ενδιαφερόμενοι είτε θα πληρώσουν όσα ζητάω, αλλιώς μπορούν να πάνε στο διάλο, δε με νοιάζει".

Δείτε την εξαιρετική συλλογή εδώ και εκεί




Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Το ξεχασμένο τάγμα: Η σκοτεινή ιστορία μιας μονάδας πεζοναυτών, όπως αποκαλύπτεται στους NY Times


Μόνο όσοι έχουν βρεθεί σε εμπόλεμη ζώνη, όσοι έχουν παίξει τη ζωή τους κορώνα-γράμματα στο πεδίο της μάχης, γνωρίζουν πραγματικά τη θηριωδία του πολέμου. 

Όσοι καταφέρουν να επιζήσουν από το σφαγείο, κουβαλούν για όλη τους τη ζωή τις εικόνες φρίκης, τις φρικαλεότητες που βίωσαν και κατατρέχονται από ερινύες, αισθήματα απόρριψης και παραίτησης από τη ζωή, καθώς και ενοχές που βαραίνουν κάθε τους βήμα.

Όλοι οι υπόλοιποι, εκείνοι που νομίζουν ότι γνωρίζουν τον πόλεμο μέσα από παιχνίδια στον υπολογιστή τους, ή σε μια αναμέτρηση Paintball, ή από πολεμικές ταινίες που ηρωοποιούν την κόλαση της μάχης, θεωρούν ότι ο πόλεμος είναι ένα απλό συμβάν που έρχεται και παρέρχεται.

Σε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας New York Times, αποκαλύπτεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η φρικτή πραγματικότητα που βιώνουν οι βετεράνοι στρατιώτες που βρέθηκαν σε απομακρυσμένο σημείο του Αφγανιστάν, πολεμώντας τους ντόπιους αντάρτες και βλέποντας τους συντρόφους τους να καίγονται ζωντανοί, να διαμελίζονται, να πεθαίνουν στα χέρια τους και να επιστρέφουν σε μια κατ' επίφαση κανονική ζωή στις ΗΠΑ, μετά την αποστρατεία τους.

Μια από αυτές τις μονάδες, το δεύτερο τάγμα του εβδόμου συντάγματος των πεζοναυτών των ΗΠΑ, δε μέτρησε μόνο έναν από τους υψηλότερους αριθμούς απωλειών στη μάχη, αλλά μετά την επιστροφή των επιζώντων στιης ΗΠΑ, ένας-ένας, οι βετεράνοι άρχισαν να αυτοκτονούν.

Για τις υπηρεσίες του στρατού και των βετεράνων είναι απλά αριθμοί σε στατιστικές. Και όμως, πίσω από κάθε στρατιώτη που έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του, κρεμάστηκε ή έκοψε τις φλέβες του, υπάρχουν συνταρακτικές ιστορίες.

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αυτό ρεπορτάζ των New York Times εδώ

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Δύτες βρήκαν το χαμένο υποβρύχιο U-679 που βυθίστηκε αύτανδρο το 1945


Για περισσότερα από 70 χρόνια το γερμανικό υποβρύχιο U-679 παρέμενε χαμένο κάπου στο βυθό της Βαλτικής, μέχρι που ομάδα Φινλανδών αυτοδυτών κατάφερε να το εντοπίσει και να το ταυτοποίησει.

Το ναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 90 περίπου μέτρων, κοντά στις ακτές της Εσθονίας μαζί με το πλήρωμα των 51 ανδρών του, από το οποίο δε γλύτωσε κανείς.


Αν και μέχρι πρόσφατα θεωρείτο ότι το υποβρύχιο έπεσε θύμα βόμβας βυθού τον Ιανουάριο του 1945, η έρευνα του ναυαγίου κατέδειξε ότι βυθίστηκε από πρόσκρουση σε θαλάσσια νάρκη, μέσα στη ζώνη περιπολίας του.

Η επικεφαλής αυτοδύτρια της ομάδας Ίμμι Βάλλιν έχει... προϊστορία, καθώς πρόκειται για το δεύτερο υποβρύχιο των ναζί που εντοπίζει στη Βαλτική, ενώ στόχος της, όπως δήλωσε σε φινλανδικά ΜΜΕ, είναι να εντοπίσει όσα ακόμα δεν έχουν βρεθεί.

Δείτε ένα ενδιαφέρον βίντεο εδώ


Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Μοναδικό αεροναυάγιο ιταλικού αεροσκάφους του Β' Παγκοσμίου στην Κέρκυρα αναμένει την ταυτοποίησή του


Ένα ιταλικο καταδιωκτικό αεροσκάφος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις πρόκειται για μοντέλο τύπου Reggiane Re.2002 Ariete βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και σε μικρό βάθος στο βυθό της Κέρκυρας, όπως φαίνεται και στο παρακάτω βίντεο.




Στο βίντεο φαίνεται ένας ελεύθερος δύτης (χωρίς δηλαδή τη χρήση εξοπλισμού αυτόνομης κατάδυσης) να κάνει ψαροντούφεκο γύρω από το αεροναυάγιο.


Αν επιβεβαιωθεί η ταυτότητα του αεροσκάφους, θα πρόκειται μόλις για το δεύτερο ιταλικό αεροπλάνο του Β' παγκοσμίου Πολέμου που εντοπίζεται στους ελληνικούς βυθούς, μετά το Savoia-Marchetti SM 79 «Sparviero» που βρίσκεται στο βυθό του Πόρου, όπως έχετε διαβάσει εδώ

Ενα αναμονή λοιπόν των εξελίξεων των ερευνών, οι οποίες ενδέχεται να αποκαλύψουν έναν ακόμα ιστορικής αξίας"θησαυρό" των ελληνικών θαλασσών.




Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Το αρματαγωγό "Σύρος" (L-144), έγινε πλωτό μουσείο του Β' Παγκοσμίου, LST-325


Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όσα πλοία δεν μετατράπηκαν σε παλιοσίδερα, δόθηκαν σε συμμαχικές χώρες των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, όπου και υπηρέτησαν με τα πολεμικά ναυτικά, ακόμα και μέχρι τις μέρες μας, 70 και πλέον χρόνια από την καθέλκυσή τους.

Ένα από αυτά τα καράβια, το LST-325 (Landing Ship Tank), το οποίο ναυπηγήθηκε το 1943, δόθηκε στην Ελλάδα το 1964 και παρέμεινε μέχρι τον παροπλισμό του το 1993 στις τάξεις του πολεμικού ναυτικού της χώρας μας.

Αρματαγωγά του ελληνικού πολεμικού ναυτικού στη Σαλαμίνα, 31 Αυγούστου 1979
Από αριστερά προς δεξιά, διακρίνονται τα ακόλουθα:
Ex-USS LSM-399 - Υποπλοίαρχος Ρουσσέν (L-164)
Ex-USS LSM-45 - Υποπλοίαρχος Γρηγορόπουλος (L-161)
Ex-USS LSM-102 - Υποπλοίαρχος Τουρνάς (L-162)
Ex-USS Potter County (LST-1086) - Ικαρία (L-154)
Ex-USS Page County (LST-1076) - Κρήτη(L-171)
Ex-USS Boone County (LST-389) - Λέσβος (L-172)
Ex-USS Bowman County (LST-391) - Ρόδος (L-157)
Ex-USS LST-325 -Σύρος (L-144)
Μετά από παραμονή αρκετών χρόνων σε κατάσταση... αναμονής, αγοράστηκε το 2000 από το The USS Ship Memorial, Inc.

Η σπανιότητά του είναι μεγάλη, καθώς μόνο 2 του τύπου του επιζούν στις ΗΠΑ, αν και μερικά ακόμα βρίσκονται σε υπηρεσία με διάφορα... σύγχρονα πολεμικά ναυτικά της υφηλίου.

Τώρα πλέον, το LST-325 είναι ένα πλωτό μουσείο και αφού πέρασε ριζική ανακατασκευή, θυμίζει στις σύγχρονες γενιές έναν από τους αφανείς ήρωες του Πολέμου.

Διαβάστε εδώ, εκεί, παραδώθε και παραπέρα

 

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Gemma Smith: The first woman scuba diver exploring the secrets of the Antikythera Shipwreck


 
Diver Gemma Smith Photo Credit: Brett Seymour
Technical diver Gemma Smith is the first woman ever to dive at the world famous Antikythera Shipwreck, which yielded some of the most important ancient sculptures ever to be found on the seabed, as well as the Antikythera mechanism or astrolabe. 

Originally thought to be one of the first forms of a mechanised clock or an astrolabe, it is at times referred to as the world’s oldest known analog computer.

The Antikythera Mechanism
Gemma puts diving first, irrespective of gender and goes on to say that "I want to say to any women who are thinking of taking up diving, be fearless! 

Don't let the opinions of others hold you back!

The underwater world is magical, so don't miss the opportunity to experience it!"

Sculptures retrieved from the Antikythera Shipwreck

History of the Antikythera Shipwreck
In October 1900, a team of sponge divers led by Captain Dimitrios Kondos decided to wait out a severe storm hampering their return from Africa at the Greek island of Antikythera. 

While there, they began diving for sponges off the island's coastline wearing the standard diving dresses — canvas suits and copper helmets – of the time.



Elias Stadiatis was the first to lay eyes on a shipwreck 45 meters down, who quickly signaled to be pulled to the surface. 

He described the scene as a heap of rotting corpses and horses lying on the sea bed. 

 Thinking the diver was drunk from the nitrogen in his breathing mix at that depth, Kondos himself dove, soon returning with the arm of a bronze statue.

While waiting for the storm to abate the divers retrieved as many small artifacts from the wreck as they could.



Together with the Greek Education Ministry and the Royal Hellenic Navy, the sponge divers salvaged numerous artifacts from the waters. 

By the middle of 1901, divers had recovered statues arbitrarily named "the philosopher", the Youth of Antikythera (Ephebe) of ca. 340 BC, a "Hercules", Ulysses, Diomedes and his horses, an Ermes, an Apollo, a marble statue of a bull and a bronze lyre, much marvelous glasswork. 

Many other small and common artifacts were also found, and were brought to the National Archaeological Museum of Athens.

The death of one diver and the paralysis of some others due to decompression sickness put an end to work at the site during the summer of 1901. 

The French naval officer and explorer Jacques-Yves Cousteau would later dive there, in the fall of 1976, to search and recover many more artifacts.

Archaeologists examine artifacts from the world famous Antikythera Shipwreck

On 17 May 1902, however, the former Minister of Education Spyridon Stais made the most celebrated find at the National Archaeological Museum in Athens. 

When examining the artifacts that had been recovered, he noticed that a severely corroded piece of bronze had inscriptions and a gear wheel embedded in it, which proved to be the world's most ancient computer and continues to puzzle archaeologists and scientists to this day.


Here's what Gemma Smith has to say about her experience diving at the Antikythera Shipwreck, during the latest edition of the Antikythera Project, which evolved during the previous weeks. 

Diver Gemma Smith during a surface interval Photo Credit: Michael Tsimperopoulos

When did you start diving and why?

I started diving when I was seventeen. 

I'd always been interested in adventure sports, and had tried skydiving, white water rafting, and bungee jumping among other things, but none of them really thrilled me, and I always moved on to something else. 

It wasn't till I decided to have a go at scuba that I found my passion! It felt like I had found something that I really connected with.

Gemma Smith cruising with her scooter Photo Credit: Phil Short

You are the first woman diving at the famous wreck; how do you feel about it? What would you say to women around the world who would like to scuba dive but have reservations, or think that it's just a "man's activity"? How tough is it to scuba dive in demanding conditions and with elaborate technical gear?

In one way I'm very proud to say that I'm the first female to dive on the Antikythera shipwreck. 

On the other hand, I think it would perhaps be better to say that just as a diver I'm proud to be on the wreck. 

Once you're in the water, doing technical dives comes down to skill, practice, and having the right mindset. 

Nothing to do with gender! I'd love to get to the point where people see women's achievement as being incredible purely because of the achievement, not because of whether the person who did them was male or female.



To all the women who want to scuba dive but worry that maybe they can't, I'd say 'just go do it!'. 

When I first started diving I was told that I'd never make it as a technical diver, because of my size and the amount of gear. I'm making it my mission to prove those people wrong! 

Yes, I have to work a little bit harder to carry the 60+ kg of gear on the surface, but as soon as I'm in the water I don't even feel it. 

I always tell people that if I can do it, they can! You don't have to be special, just determined.

The Antikythera Project Team Photo Credit: Brett Seymour

Being part of an international team of archaeologists, scuba experts etc. is surely inspiring. What are your feelings and thoughts about it?

 It's a complete privilege to be here among some of the most knowledgable people in the world. I'm just trying to absorb and learn from as many people as possible. 


That's the great thing about opportunities like this. 

You get to realise how little you know, and let that spur you on to learn more.

Gemma Smith with lots and lots of diving gear Photo Credit: John Fardoulis


Imagine that you find a significant archaeological item during your dives; does this cross your mind? Do you dream about it?

Of course! It would be an incredible achievement for the whole team to find some thing significant. 

I think people shouldn't lose sight of the fact that what's been achieved already is amazing. 

We've got a dive team of over ten people diving every day at 50m of depth on a 2000 year old site. 

That's pretty special, and groundbreaking for what can be achieved in underwater archeology.



Is it your first time diving in Greece? If not, where have you previously been? What would you say to divers who would like to visit Greece?

No, this isn't my first time diving in Greece. 

I was lucky enough to spend some time on the island of Kythera a few months back. 

The team were doing some pre-Antikythera training on another shipwreck, the Mentor, in preparation for this project. 

The history of Greece is amazing, and the warm water and good visibility makes for fantastic diving. 



Describe your daily routine before, during and after a dive. Scuba diving is a team effort, you have the surface team, your dive buddy, who happens to be your partner as well. 

A lot of the day is spent preparing gear! We get up early and precheck all the rebreathers to make sure that they're functioning properly, and are safe to dive. 

Then we load the boat with rebreathers, stages, dry suits and other accessory equipment needed for the day, including metal detectors, underwater scooters, and artefact bags. 

It's a whole team effort. The archaeologists, the divers, the cameramen, the boat drivers, it takes every single one of them to make a project like this work.



 My job on the dive is to act as a team bottom diver and a 'guardian' for the archeological divers. 

This allows the expert archeologists to concentrate on excavations and handling finds, knowing that someone is watching their back.



It's great being able to work on jobs like this with my husband. We travel so much for work, if we didn't work together we'd never see each other! 

Once we're on the boat working though, he's just another team member. I've got my responsibilities, and he's got his. 

There's not a lot of time for hugs and kisses when you're working at 50m!



I just really want to emphasise again what a privilege it is to work with such a team, and what an incredible learning experience it is for me!

Read more, here, there and there

Read the Greek version of the interview